Interview met Fred Rozendaal

Werken als een Paard bestaat 10 jaar en dat is een mooi moment om Fred Rozendaal eens te strikken voor een interview. We spraken met Fred, een lange man van bijna twee meter die in zijn vrije tijd graag over astronomie leest. Daarnaast is hij jurist en bestuurskundige. De meeste mensen zullen hem kennen als de initiatiefnemer van Werken als een Paard. Met het 10 jarig jubileum van Werken als een Paard leek het hem een mooi moment om een sabbatical te nemen. Gelukkig zal hij bij terugkomst plaatsnemen in het bestuur van de Stichting Trustfonds Hippische Alliantie Rotterdam. De stichting die de fondsen werft waarmee werken als een Paard gefinancierd wordt.

Werken als een Paard bestaat nu 10 jaar, dat is een hele tijd. Vanuit welk idee is het ontstaan?
In 2013 liepen we al een tijdje rond met de gedachte om een maatschappelijk project op te starten waar breedtesport, topsport en aangepaste sport aan bod zou komen. Burgermeester Aboutaleb vertelde ons in een gesprek dat hij zich zorgen maakte over de vele kinderen op Rotterdam Zuid die in de zomervakantie hun wijk niet uitkwamen. Met dit in ons achterhoofd zijn we gestart met een pilot van de Werken als een Paard Vakantieschool. Vanaf daar zijn we eigenlijk verder gaan werken waarbij we altijd (samen met Gemeente Rotterdam en Nationaal Programma Rotterdam Zuid) hebben gekeken naar waar de urgentie het grootst is en waar onze projecten het beste een verschil kunnen maken.

Dat is een ambitieus plan, hoe ga je van dat idee naar de daadwerkelijke uitwerking?
Heel veel kopjes koffie drinken en ideeën uitwisselen met deskundigen. Om dan uiteindelijk een leuk team bij elkaar te krijgen, de mouwen op te stropen en gewoon aan de slag te gaan!

Welke uitdagingen ben je onderweg tegengekomen?
Dat zijn er aardig wat, maar uiteindelijk gelukkig weinig uitdagingen waar we geen oplossing voor hebben gevonden. De praktijk heeft ons geleerd wat wij ook aan de kinderen die aan onze projecten meedoen meegeven: als je werkt als een paard, kun je veel bereiken. Ook als het even tegenzit. En natuurlijk is er altijd wel iets te wensen. Zo zou het bijvoorbeeld mooi zijn als veel mensen zich als vrijwilliger bij Rijvereniging De Hazelaar aanmelden zodat wij ons project Werken als een Paard Speciaal Onderwijs verder kunnen uitbreiden. Het is zo mooi om te zien wat dit programma voor de kinderen doet.

Wat zijn de grootste ontwikkelingen die Werken als een Paard de afgelopen 10 jaar heeft doorgemaakt?
We zijn gestart vanuit een pilot voor een vakantieschool. Tegenwoordig hebben we meerdere projecten voor kinderen in Rotterdam die een steuntje in de rug kunnen gebruiken, maar tegelijkertijd is ook de groep mensen die ons met de projecten helpen meegegroeid: enthousiaste scholen, instellingen, vrijwilligers, een geweldig team en een groep donateurs om trots op te zijn.

Hoe kijk je terug op 10 jaar Werken als een Paard?
Alsof we gister zijn begonnen. Het is heel snel gegaan, de tijd is voorbij gevlogen. En als je alles wat we gedaan hebben op een rijtje zet, dan is dat best indrukwekkend. Hoe mooi is het bijvoorbeeld dat er nu bijna elke schooldag in Rotterdam één, twee of soms zelfs drie Werken als een Paard activiteiten zijn! Daar word je toch blij van?

Waarom is Werken als een Paard nog steeds relevant?
Ik heb de relevantie van de Werken als een Paard projecten in tien jaar tijd helaas niet minder, maar eigenlijk alleen maar meer zien worden. Zo hebben de gevolgen van de Covid-19 pandemie, de onrust op het wereldtoneel en de toenemende kosten voor levensonderhoud een grote impact op kinderen uit de doelgroepen waar we mee werken. Rotterdam is een mooie stad, maar er is ook nog genoeg te doen. Met name als het gaat om het creëren van gelijke kansen voor de jeugd. Ik hoop ook dat onze projecten anderen inspireren om soortgelijke projecten als Werken als een Paard op te starten.

Is er een moment uit de afgelopen 10 jaar dat je is bijgebleven?
Wat een lastige vraag. Er zijn heel veel indrukwekkende momenten om op te noemen. Vooral de persoonlijke verhalen van bijvoorbeeld onze deelnemers, die vertellen over de vlucht uit hun moederland, van de kinderen die vertellen over de behandelingen tegen kanker die ze moesten ondergaan of van de meisjes uit de crisisopvang die aan onze begeleiders vroegen of ze geen pleegmoeder wilden worden. Maar, zeer recent, onze jubileum dag in de Kunsthal maakte ook indruk: geweldig om zoveel mensen bij elkaar te zien die de afgelopen tien jaar veel voor ons project hebben betekend. Die dag zal ik ook niet zo snel meer vergeten.

Waar ben je het meest trots op?
Op ons bevlogen team en alle vrijwilligers die ons helpen! Dat is echt goud waard. En dat we regelmatig berichten van kinderen en hun ouders of begeleiders krijgen hoeveel onze projecten voor de kinderen betekenen. Dat vind ik ook heel waardevol, daar doen we het uiteindelijk allemaal voor.

En met deze mooie woorden zwaaien we Fred voor een jaartje af en wensen we hem heel veel plezier op zijn sabbatical. We zien hem over een jaar graag weer terug als bestuurslid van de Stichting Trustfonds Hippische Alliantie Rotterdam!