Interview met Esther van Noort

Werken als een Paard doen we niet alleen. We werken samen met heel veel bijzondere mensen. Esther van Noort van Horses&Co is zo iemand. Sinds de pilot van de Vakantieschool werken we al met haar samen en dat gaat nog steeds gepaard met ontzettend veel enthousiasme. Momenteel organiseren we samen een congres over het nut en de noodzaak van therapie met inzet van paarden. We spraken haar over samenwerken, paardencoaching en natuurlijk het congres.

Hi Esther, kan je kort iets over jezelf vertellen?
Ik ben Esther, moeder van twee kinderen en ondertussen ook ‘moeder’ van een best wel groot geworden bedrijf. Dat bedrijf heet Horses&Co en dat biedt systemische zorg aan kinderen tussen de 4 en 27 jaar. Ons doel is om verschil te maken sámen met de gezinnen in hun systeem, hun leefomgeving, zodat ze uiteindelijk zelf weer verder kunnen.

We kijken eerst naar waar we het verschil kunnen maken. Dit doen we samen met de ouders. Dus we gaan kijken waar de kinderen en jongeren al sterk in zijn en waar ze nog sterker in kunnen worden. Zo nodig proberen we gedragingen om te buigen naar nieuw gedrag of helpend gedrag. Daarin doen we echt wat nodig is en bieden we maatwerk. Voor het ene kind betekent dat misschien een uurtje naar speltherapie of paarden coaching en voor een ander kind betekent dat met het hele gezin op de bank in gesprek gaan over oude patronen en daarnaast elke dag naar de dagbehandeling. Dat is echt ontzettend divers. We doen zoveel als nodig en zo weinig als mogelijk.

We hebben in totaal zes locaties waar we werkzaam zijn. Maar die zijn niet allemaal van onszelf. We werken ook samen met een aantal locaties. Daar hebben we bijvoorbeeld een lokaal en mogen we gebruik maken van de buitenruimte. Gezamenlijk dragen we zorg voor het onderhoud en de ontwikkeling van het gebied. Ik hou echt van verbinden, dat is de kracht en de kern van Horses&Co. Out of the box kunnen denken. We kijken naar wat we willen bereiken en hoe we daar kunnen komen. Ik vind het belangrijk om met elkaar in beweging te blijven.

Je bent op verschillende vlakken ook verbonden met Werken als een Paard. Hoe is dit zo ontstaan?
Dat is eigenlijk een toevallig verhaal. Tijdens de allereerste pilot van de Vakantieschool hadden verschillende mensen in het netwerk van Werken als een Paard gezegd dat ze eens met mij moesten gaan praten. Zodoende zijn we met elkaar in gesprek gegaan en hebben ze gevraagd of ik kon helpen bij de specialistische doelgroepen zoals jongeren met autisme. De pilot sprak me meteen echt aan en inmiddels duurt die samenwerking al jaren. Superleuk.

Ik begrijp heel goed de passie van Werken als een Paard en we synchroniseren daarin. Ik vind het heerlijk om tijdens de Vakantieschool te helpen, dat geeft zoveel energie. We maken samen zoveel mooie verhalen. Tijdens de vakantiescholen gebeuren zoveel mooie en bijzondere dingen, daar wil ik deel van uit blijven maken.

Daarnaast nam ik ook een aantal jonge meiden mee als vrijwilligers. Naast het zorgbedrijf heb ik ook een paardenbedrijf en daar liepen genoeg meiden die het heel leuk vonden om te helpen tijdens de Vakantieschool.

Die meiden zijn inmiddels groter geworden en gegroeid. Het is mooi om te zien dat de ervaring van het vrijwilligerswerk hen ook laat groeien in het plannen en organiseren van andere werkzaamheden. Inmiddels begeleiden zij weer de jonge vrijwilligers van nu, dat is toch mooi. Ik vind het belangrijk dat ze ook op maatschappelijk gebied wat bijdragen. Voor hun is het heel normaal om met paarden om te gaan, maar door de Vakantieschool beseffen ze ook dat het niet vanzelfsprekend is.

Sinds dit jaar heeft de Vakantieschool voor het eerst op een locatie van jullie plaats gevonden. Hoe is dit verlopen?
Het was zo leuk. De kracht van het gewone leven kon er zijn. Gewoon scharrelen tussen de geitjes of even buiten spelen. De pannenkoeken blijven altijd een fantastisch onderdeel van de lunch. De hele sfeer was zo ontspannen en dat maakte het ook zo fijn, voor iedereen. En alle meiden die vanuit Horses&Co hielpen als vrijwilliger kenden natuurlijk de weg op deze locatie. Dus ze konden zo goed helpen. Voordat ik de coaching met paarden kwam geven stond de hele opstelling al klaar. Dat vond ik heel leuk om te zien.

Op vrijdag 17 november vindt het congres plaats. Hoe heeft dit vorm gekregen?
De wereld is aan het draaien, je merkt dat er een verschuiving plaatsvindt in het jeugddomein. Ik denk dat het belangrijk is om stil te staan bij wat onze plek binnen het werkveld is en hoe we die kunnen behouden. Er is een tijd geweest dat veel mensen met een paard ook coach werden, maar ik vind het belangrijk dat we blijven kijken naar kwaliteit. Daarbij is het ook belangrijk om naar jezelf te blijven kijken als coach. Daar is eigenlijk het idee ontstaan voor dit congres. Hoe behouden we de kwaliteit binnen het werkveld en hoe kunnen we dit aan de buitenwereld laten zien. Ondertussen vindt er ook een verschuiving plaats van lineair naar circulair. Vroeger kwamen er kinderen bij een paardencoach en dan is het aan de coach om het probleem op te gaan lossen zeg maar. Tegenwoordig draait het veel meer naar het systemische, dus circulair. Het verschil moet daar zijn waar je het kan maken en dat is niet altijd bij de kinderen, maar vaak ook binnen de patronen in de gezinnen. Voor het congres hebben we bijvoorbeeld ook een gezinstherapeut uitgenodigd als spreker.

We nemen ook deel aan het Pegasus onderzoek, waarbinnen onderzoek wordt gedaan naar de inzet van paarden bij jongeren met autisme die zijn uitbehandeld. Deze jongeren ervaren problemen op het gebied van emotieregulatie. Dat is een vrij specifieke doelgroep. Daar doen we samen met een aantal coachpraktijken onderzoek naar. De definitieve uitkomsten zijn er nog niet, maar we zijn al wel geruime tijd bezig en kunnen onze tussentijdse bevindingen wel delen. Binnen het werkveld gaat het al jaren over het gemis aan onderzoek. Maar dat onderzoek is er wel en dit proberen we samen te brengen binnen het congres.

Waarom is dit congres zo belangrijk?
Er beweegt veel binnen het werkveld en er is steeds meer begrip voor paardencoaching als vaktherapie. Het wordt steeds vaker meegenomen binnen de mogelijkheden van jeugdhulp. De effecten zijn duidelijk zichtbaar en dit wordt ook steeds meer gezien. Maar dat geeft ook een enorme verantwoordelijkheid, dat moeten we met elkaar bewaken. De kwaliteit moet hoog zijn en we moeten ook naar onszelf blijven kijken. Daar is het congres een mooi moment voor denk ik.

Hoe zie je de samenwerking met Werken als een Paard in de toekomst?
Wat mij betreft kan de samenwerking niet nauw genoeg zijn. Ik denk dat we in heel veel dingen dezelfde missie en visie hebben. Werken als een Paard werkt vooral op maatschappelijk gebied en richt zich op preventie, maar daar worden wij binnen Horses&Co ook steeds meer naartoe bewogen. Ik denk dat onze samenwerking alleen nog maar sterker kan worden en de persoonlijke klik is er ook zeker. Dat is ook heel belangrijk!

Klik hier voor meer informatie over het congres en de kaartverkoop.